Początkujący
Teraz czytasz
John Maynard Keynes – jeden z najbogatszych ekonomistów w historii
0

John Maynard Keynes – jeden z najbogatszych ekonomistów w historii

utworzył Forex Club20 sierpnia 2021

Studentom ekonomii John Maynard Keynes jest znany głównie ze swojego dzieła życia – “Ogólnej teorii zatrudnienia, procentu i pieniądza”, która dała podłoże pod nowy prąd w ekonomii zwany keynesizm. Jego pogląd na gospodarkę zrewolucjonizował politykę gospodarczą rządów oraz przyczynił się do rozwoju makroekonomii. Jednak Keynes nie był tylko ekonomistą. Przez wiele lat aktywnie handlował zarówno na rynku akcji, walut jak i towarów. Mimo, że przez pewien czas był bliski bankructwa, po swojej śmierci pozostawił majątek wart ponad 400 000 funtów. Obecnie wydaje się to niewielką kwotą, jednak przy dzisiejszych cenach jego aktywa netto wynosiłyby ponad kilkanaście milionów dolarów. W niniejszym artykule dowiesz się o historii tego ekonomisty i tradera oraz jego poglądach na temat rynku. Zapraszamy do lektury.

Rodzina Keynesa

John Maynard Keynes urodził się w 1883 roku (w tym samym w którym umarł Karol Marks). Jego rodzina zaliczana była do wyższej klasy średniej. Ojciec – John Neville – był ekonomistą i wykładowcą na Uniwersytecie Cambridge. Z kolei mata – Florence Ada – działała w wielu organizacjach m.in. Charity Organistation Society, która pomagała starszym ludziom żyjącym w biedzie. John Maynard Keynes miał także dwójkę rodzeństwa: brata Geoffreya, który został chirurgiem oraz siostrę Margaret, która wyszła za mąż za Archibalda Hilla (zdobywcę Nagrody Nobla z psychologii).

Edukacja

john m keynes mlody

John Maynard Keynes za młodu.

W styczniu 1889 roku w wieku niespełna 6 lat młody John zaczął uczęszczać do przedszkola Perse School for Girls. Bardzo szybko pokazał umiejętności arytmetyczne. Jednak z powodów zdrowotnych zaczął mieć duże nieobecności. Z tego powodu zaczął być uczony w domu przez jego matkę oraz guwernantkę Beatrice Mackintosh. W 1892 roku rozpoczął naukę w St Faith’s. Tam po raz kolejny pokazał swój talent do matematyki zostając najlepszym uczniem w klasie. W 1896 roku jego nauczyciel, Ralph Goodchild, był pod wrażeniem jego umiejętności i napisał, że Keynes “przerasta wszystkich o głowę w szkole”. Nauczyciel sugerował, że Keynes powinien przenieść się do Eton. W 1897 roku John Maynard otrzymał królewskie stypendium w Eton College, gdzie po raz kolejny pokazał swój talent do matematyki oraz historii. Cztery lata później otrzymał nagrodę Tomline za osiągnięcia w matematyce. Jednocześnie młody Keynes była bardzo towarzyski i mimo swojego pochodzenia został przyjęty przez uczniów pochodzących z wyższej klasy społecznej.

00 eton college

Eton College

01 Kings College Cambridge

King’s College Cambridge

W 1902 roku Keynes opuścił Eton i przeniósł się do King’s College w Camebridge. Brytyjski ekonomista Alfred Marshall przekonywał Johna do zostania ekonomistą. Jednak młody Keynes bardziej skłaniał się do filozofii, w szczególności etycznego systemu G.E. Moore. W tym okresie Keynes był członkiem University Pitt Club oraz Cambridge Apostels. Przed opuszczeniem Cambridge, Keynes był przewodniczącym Cambridge Union Society oraz Cambridge University Liberal Club.

Kariera

W 1908 roku Keynes rozpoczął pracę na rządowej posadzie. Pierwszym stanowiskiem był urzędnik Civil Service w Indiach. Po początkowym zadowoleniu z pracy szybko popadł w rutynę i zdecydował się wrócić Cambridge gdzie rozpoczął pracę nad teorią prawdopodobieństwa. Po roku opublikował pierwszy profesjonalny artykuł w The Economic Journal. Tematem artykułu był wpływ niedawnego spowolnienia gospodarczego na Indie. W tym samym roku założył Political Economy Club. Po dwóch latach od opublikowania pierwszego artykułu John stał się edytorem w The Economic Journal. Na rok przed wybuchem pierwszej Wojny Światowej, Keynes opublikował swoją pierwszą książkę: “Indian Currency and Finance”. W 1913 roku dołączył do Royal Commission, gdzie zajmował się sprawami Indii. W pracy pokazał umiejętność stosowania teorii ekonomicznych w praktyce. Podczas I Wojny Światowej Keynes pracował w Skarbie. Zdobył tam reputację bardzo dobrego pracownika.

Podczas konferencji pokojowej w Wersalu optował za zmniejszeniem kontrybucji narzuconej Niemcom. Uważał, że zbyt duże obciążenia nałożone na ten kraj spowodują załamanie importu co osłabi globalną gospodarkę. Swoje przemyślenia zawarł w książce “The Economic Consequences of the Peace”, która została wydana w 1919 roku i szybko zdobyła popularność.

02 wersal

Konferencja pokojowa w Wersalu

W kolejnych latach Keynes postulował ograniczenie reparacji niemieckich w “A Revision of the Treaty” oraz zachęcał brytyjski rząd do bardziej aktywnej polityki gospodarczej m.in poprzez organizowanie robót publicznych. Zachęcał również do porzucenia oparcia funta o złoto aby uelastycznić politykę pieniężną i fiskalną. Podczas WIelkiego Kryzysu Keynes krytykował politykę oszczędnościową rządu brytyjskiego, która miała jego zdaniem zmniejszać “zagregowany popyt” co szkodziło wzrostowi gospodarczemu.

Ogólna teoria względności i lata powojenne

Keynes pracował również nad swoim największym dzieła jakim była “Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza”. Książka została wydana w 1936 roku. Już sam tytuł “nawiązywał” do “Ogólnej teorii względności” Einsteina. Na łamach tego dzieła Keynes krytykuje liberalizm gospodarczy i opowiada się za większym interwencjonizmem państwa w gospodarkę. To jedno z najważniejszych dzieł ekonomicznych spowodowało “rewolucję keynesowską” oraz umieszczenie makroekonomii w centralnym punkcie ekonomii. Keynes opowiadał się w książce za tym aby rządy działały “przeciw cyklicznie”, to znaczy zwiększały wydatki podczas recesji a zmniejszały podczas boomu gospodarczego. Uważał, że rolą rządu jest dążenie do “pełnego zatrudnienia” w gospodarce. Według teorii zawartej w książce poziom zatrudnienia nie zależał od ceny za pracę (ekonomia klasyczna) ale zagregowanego popytu. Jednocześnie uważał, że płace i ceny mają tendencję do “lepkości” co oznacza, że reagują z opóźnieniem na zmiany sił podaży i popytu.

Podczas drugiej wolny światowej i zaraz po jej zakończeniu Keynes optował za powołaniem międzynarodowej jednostki rozliczeniowej jaką miał być bankor. To rozwiązanie miało pomóc w prowadzeniu zrównoważonej polityki finansowej na świecie. Jednocześnie optował za większą otwartością handlu i powołaniem międzynarodowych organizacji finansowych. Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz Bank Światowy rozpoczęły szerszą działalność już po śmierci ekonomisty w 1946 roku.

John Maynard Keynes jako inwestor

Jednak sam dorobek naukowy to nie wszystko. Keynes był także inwestorem na rynku akcji, obligacji, towarów czy walut. Umarł jako drugi najbogatszy ekonomista w historii (pierwsze miejsce bezdyskusyjnie zajmuje David Ricardo).

Keynes swoją przygodę z inwestowaniem Keynes zaczął tuż po wojnie, w wieku 36 lat. Początkowo szło mu dobrze i w ciągu 5 lat z 16 300 funtów udało mu się powiększyć majątek do 63 800 funtów. Po początkowych sukcesach przyszedł jednak zimny prysznic. Podczas Wielkiego Krachu Keynes stał się technicznym bankrutem. Sytuację finansową poprawił ojciec oraz przyjaciele. Wspomogli go finansowo, co pomogło przerwać J.M Keynesowi najgorszy okres. Być może te doświadczenia skłoniły go do wiary w “zwierzęce instynkty”, które miały mieć decydujący wpływ na wyceny na giełdzie. Nie dziwi także, że jest autorem powiedzenia:

“Rynek może pozostać irracjonalny dłużej, niż ty możesz być wypłacalny”.

W perspektywie dekad przeobrażeniu przeszedł jego portfel inwestycyjny i sposób wyszukiwania inwestycji. Na początku Keynes skupiał się na analizie marko. Jednak strategia nie przyniosła dużo sukcesów. Najpierw przespana została hossa lat 1926 – 1928. Jednocześnie strategia nie uchroniła Keynesa przed Wielkim Kryzysem. Na początku lat 30-tych zmienił strategię i zaczął inwestować w przecenione spółki o solidnych fundamentach. Keynes preferował koncentrację portfela inwestycyjnego. Największa pozycja portfela wynosiła 11%, z kolei 5 największych pozycji w portfelu odpowiadało między 33% a 49%.

Na przestrzeni lat zmniejszał zmiany w portfelu. Dzięki temu oszczędzał na prowizji oraz dawał czas firmom na pokazanie swojej wartości. Obrót w portfelu w latach 1921-1929 wynosił 55%. Jednak w kolejnych latach systematycznie spadał. Między 1940 a 1946 „turnover” wynosił zaledwie 14%. W latach 1933-1936 kupił takie spółki jak:

  • Electric Power & Light – elektrownia;
  • United Gas Preferred – dostawca gazu;
  • South African Torbanite – kopalnia;
  • Austin Motors – producent samochodów;
  • Leyland Motors – producent samochodów;
  • Mortgage Bank of Chile – bank.
03 Leyland Trucks

Ciężarówka Leyland, okres międzywojenny.

Warto również dodać, że Keynes nie bał się także dźwigni finansowej. Skorzystał z obcego kapitału aby podnieść stopę zwrotu z kapitału własnego. W efekcie w ciągu 4 lat pomnożył swój majątek 20-krotnie co pozwoliło mu spłacić wszystkie długi. 

Należy nadmienić, że Keynes od 1924 do 1946 roku zarządzał funduszem powierniczym kolegium King’s College (zwane Chest Fund). W ciągu ponad 20 lat zarządzania funduszem osiągnął średnioroczną stopę zwrotu na poziomie 13,2%, co było wynikiem znacznie lepszym niż szeroki rynek spółek brytyjskich (-0,5% rocznie). 

Keynes nie inwestował tylko w akcje ale również obligacje, towary czy waluty. Ten ostatni rodzaj aktywów nie przyniósł zbyt dużej stopy zwrotu. Wynikało to ze złego timingu oraz zarządzania pozycją. Sam kierunek zmiany kursów walut był z reguły dobrze przewidywany. Zabrakło rynkowego wyczucia i cierpliwości. Mimo wszystko Keynes potrafił osiągnąć satysfakcjonującą stopę zwrotu z zainwestowanych środków. W chwili śmierci pozostawił po sobie majątek warty 400 000 funtów oraz bogate zbiory sztuki oraz innych cennych aktywów (m.in. manuskrypt Newtona).

Co o tym sądzisz?
Lubię
0%
Interesujące
100%
Heh...
0%
Szok!
0%
Nie lubię
0%
Szkoda
0%
O Autorze
Forex Club
Forex Club jest jednym z największych i najstarszych polskich portali o tematyce inwestycyjnej - forex i narzędzi wykorzystywanych w tradingu. To autorski projekt zapoczątkowany w 2008 roku i rozpoznawalna marka ukierunkowana na rynek walutowy.