Price Action

Price Action (w skrócie PA) to technika gry, która bazuje na cenie, czyli kursie instrumentu finansowego. Unika się tu analizy jej pochodnych, które otrzymujemy po przemieleniu jej przez formuły matematyczne w postaci wskaźników analizy technicznej.

Czym jest Price Action?

Tłumacząc dosłownie tę nazwę na język polski otrzymalibyśmy mało mówiący nam zwrot „akcja ceny„. O co w nim chodzi? Jest to system pozornie prosty i przejrzysty. Pozornie prosty ponieważ nie składa się na niego wiele elementów, co sprawia, że podstawy można opamiętać w krótkim czasie. Przejrzysty, ponieważ na wykresie znajduje się niezbędne minimum narzędzi, a wyjściowo analizę zaczynamy od czystego wykresu słupkowego bądź świecowego.

Głównymi narzędziami analitycznymi, które są wykorzystywane to linie proste, które wyznaczają poziomy wsparcia i oporu, świece lub słupki (ważne jest aby widzieć ceny OHLC – Open, High, Low, Close), a sporadycznie niektórzy wspomagają się narzędziami Fibonacciego.

Wyjątkowo pomocna jest także sama umiejętność posługiwania się analizą trendu, czyli poprawne identyfikowanie tendencji kierunkowej, w którą podąża rynek. W technice PA zazwyczaj transakcje zawierane są zgodnie z kierunkiem trwającego trendu.

Wsparcia i opory (Supports and Resistances)

Te poziomy to fundament Price Action. Wyznaczanie ich jest jednym z kluczowych czynników skutecznych inwestycji. Są to takie miejsca na wykresach, gdzie kurs ma lub będzie mieć problemy z kontynuacją ruchu w daną stronę. Jednocześnie zwiększa się w tym miejscu prawdopodobieństwo zmiany kierunku (opór zatrzymuje wzrosty, wsparcie zatrzymuje spadki). Często są to lokalne szczyty lub dołki ustalone przez kurs. Jednak wystąpienia takiego poziomu na wykresie nie można tego utożsamiać ze 100% pewnym zahamowaniem kursu. Należy pamiętać, że nie ma wsparć i oporów, których rynek mógłby nie pokonać.

Jak zidentyfikować wsparcie lub opór?

Zazwyczaj są to poziome rejony w których cena wyraźnie się zatrzymuje i stabilizuje się niedaleko nich lub wraca w przeciwną stronę.

Wyróżniamy dwa rodzaje wsparć i oporów:

• krótkoterminowe,
• długoterminowe.

Krótkoterminowe to takie, które nie dość, że są wykreślone na niskiej skali czasowej to jeszcze ich występowanie na rynku jest stosunkowo krótkie. Niska skala czasowa na rynku walutowym to każda od godzinowej (H1) w dół. Okres czasu poniżej jednego miesiąca to także krótki termin.

Długoterminowe to takie, które wykreślane są na wyższych interwałach czasowych, wyższych niż godzinowy np. czterogodzinny (H4) czy nawet tygodniowy (W1).

Może się zdarzyć, że dany poziom wsparcia lub oporu będzie jednocześnie poziomem krótko- i długoterminowym. Będzie tak w sytuacji, gdy np. wsparcie wykreślone na niskim interwale rzędu M30 będzie utrzymywało się przez długi okres czasu np. dwa miesiące, a kurs w dalszym ciągu będzie je respektował odbijać się od niego w górę.

PRZECZYTAJ: Price Action – prosta strategia, trudna w wykonaniu [Efekt potwierdzenia]

Pojawia się także kwestia ustalenia siły takiego poziomu. Z reguły jest to subiektywna ocena inwestora jak silne jest to wsparcie lub opór. Im więcej jest przesłanek potwierdzających takie zjawisko (np. formacje świecowe, klasyczna analiza techniczna, zniesienia Fibonacciego, psychologiczny okrągły poziom cenowy itp.) tym większe prawdopodobieństwo, że kurs zahamuje lub odbije się od tej bariery i można nazwać ją silniejszą. Przykład silnego oporu znajduje się na wcześniejszym obrazku. Na poniższym zaprezentowane jest słabe wsparcie.

Formacje w Price Action

Można wyróżnić kilka podstawowych formacji w Price Action.

Swing High

Jest to kombinacja trzech świec/słupków, gdzie środkowa na najwyższy szczyt.

Swing Low

Jest to kombinacja trzech świec/słupków, gdzie środkowa na najniższy dołek.

Przedstawione formacje służą do szybkiej identyfikacji sytuacji na rynku. Coraz wyższe szczyty (kolejne Swing High’s) mówią o rynku wzrostowym, coraz niższe dołki (kolejne Swing Low’s) informują o rynku spadkowym, a naprzemiennie występujące Swing High’s i Swing Low’s świadczą o konsolidacji i ruchu w bok. To bardzo proste jednak zdarza się, że inwestorzy w ferworze walki zapominają o takich podstawach.

Dodatkowo, w technice Price Action można wyróżnić trzy główne formacje świecowe, które charakteryzują się specyficzną formą i zwiastują pewne zachowania rynkowe.  Połączone z wcześniej wspomnianymi wsparciami i oporami stanowią już dobrą podstawę do nauki inwestowania za pomocą PA.

Pin Bar

Jest to formacja jednoświecowa charakteryzująca się wyraźnie wyższym cieniem (dolnym lub górnym) względem korpusu. Dysproporcje w rozmiarze muszą być widoczne gołym okiem. Jest to formacja sugerująca odwrócenie trendu, a sam cień musi wystąpić w kierunku ostatniej tendencji kierunkowej (jeśli trwał trend wzrostowy to długi cień również musi być w górę). Sugeruje to słabość strony rynku, która jeszcze przed chwilą dominowała, na skutek czego cena szybko zawróciła i zniwelowała jej ostatnie wysiłki. Po zakończeniu formowania się takiej formacji wejście w rynek zazwyczaj następuje na cenie otwarcia lub na korekcie (o ile nastąpi) w połowie wysokości całkowitej wielkości Pin Bar’a.

Engulfing Bar

Dwuświecowa formacja, znana pod polską nazwą jako formacja objęcia hossy/bessy. Również zwiastuje odwrócenie trendu i występuje na jego zakończeniu. W trendzie wzrostowym w okolicy szczytu będzie to objęcie bessy, w trendzie spadkowym w okolicy dołka będzie to objęcie hossy. Formacja wygląda w ten sposób, że korpus pierwszej świecy (wzrostowej dla objęcia hossy, spadkowej dla formacji bessy) jest w całości pokryty przez korpus drugiej o przeciwnym kolorze. To pokazuje początek dominacji drugiej strony rynku i jest sygnałem sugerującym zmianę tendencji kierunkowej. Otwarcie pozycji zazwyczaj następuje po cenie otwarcia świecy kolejnej po wystąpieniu formacji.

Inside Bar

To formacja w której jedna lub więcej świec, których korpus wraz z cieniem zawiera się w całości w zakresie świecy poprzedzającej. Taka sytuacja świadczy o niezdecydowaniu rynku co do dalszego kierunku. Zazwyczaj po takich formacjach bardziej prawdopodobne jest wybicie zgodne z kierunkiem trwającego trendu. Stąd popularną techniką jest gra na wybicia w tę samą stronę ustawiając zlecenia oczekujące poza zakresem świecy po której zaczęły występować Inside Bar’y.

Zamykanie pozycji

Otwieranie pozycji jest stosunkowo prostsze od jej zamykania, ponieważ po zidentyfikowaniu trendu, znalezieniu formacji sugerującej dany ruch, wystarczy podjąć męską decyzję o kupnie lub sprzedaży. Natomiast w przypadku wyjścia z rynku trzeba określić dokąd kurs może dojść lub kiedy powinniśmy wyjść z pozycji, aby dobrze na tym wyjść. Najczęściej Stop Loss ustawiany jest tuż pod/nad najbliższym wsparciem/oporem. Zanegowanie najbliższego ważnego poziomu świadczy bowiem o tym, że wejście było złe i zdiagnozowana sytuacja uległa zmianie lub popełniliśmy w niej błąd.

PRZECZYTAJ TAKŻE: Strategia Price Action według Niala Fullera

Zlecenia Take Profit ustawiane są zazwyczaj przy wsparciach i oporach jednak nie bezpośrednio na nich lub za nimi lecz przed nimi. Istnieje bowiem pewne prawdopodobieństwo, że rynek nie zechce go przetestować tylko zawróci kilka punktów wcześniej. Ewentualne sygnały płynące z rynku, które mogą świadczyć o ewentualnym niebezpieczeństwie zmiany sytuacji (np. koniec wzrostów i przejście do korekty lub całkowita zmiana kierunku na spadek) powinny zwiększyć naszą czujność i przynajmniej spowodować przestawienie SL na poziom Breakeven lub pewien dodatni poziom, o ile pozycja na to pozwala.

Często inwestorzy zamiast TP stosują tylko Trailing Stop, który ma swoje dobre i złe strony. Po więcej informacji zapraszamy do WĄTKU na naszym forum, który dokładnie wyjaśnia to zagadnienie.

Kompletna strategia

Sama wiedza na temat zasad Price Action nie stanowi gotowej strategii i nie należy jej tak traktować. Potrzebny jest sprecyzowany plan działania, który będzie uwzględniał rodzaje stosowanych wejść, postępowania w nietypowych sytuacjach, zdefiniowane zarządzanie kapitałem wraz z ustalonym procentem ryzyka jakie będzie podejmowane. Należy pamiętać, iż nie ma stuprocentowo skutecznej strategii. Praktyczne doświadczenie jednak i trening swoich umiejętności mogą przechylić szalę na naszą korzyść.

Aby opanować samą technikę potrzeba wielu godzin. Wielu godzin poświęconych na wpatrywanie się w wykresy, gdzie będziemy trenować oko, które po jakimś czasie odruchowo będzie wyłapywać istotne wsparcia i opory, a sama analiza trendu zajmie nam zaledwie chwilę. Wraz z nabywanym doświadczeniem znikać będą wątpliwości, które są naturalną rzeczą przy uczeniu się nowej techniki analizy. Powoli zaczniemy rozumieć wykres i tym samym rynek oraz zachowanie ich uczestników.

Filmiki instruktażowe

• Engulfing Bar,
• Inside Bar,
• Wychodzenie z pozycji.

Literatura

Powstało wiele pozycji na temat Price Action jednak większość w języku angielskim. Zdecydowanie godnymi polecenia są:

• Bryce Gilmore „The Price Action Chronicles„,
• Henryk Woźniak „Forex Price Action„,
• Al Brooks „Analiza price action: trendy”,
• Maciej Goliński „Inside bar. Jak zostać mistrzem jednej techniki”,