Dywidendowi Arystokraci – kup, trzymaj i zarabiaj [Poradnik]

W dzisiejszych czasach triumf święcą spółki wzrostowe, które w ostatnich latach zdeklasowały pod względem osiągniętej stopy zwrotu spółki typu value. Jednak inwestowanie w spółki cechujące się dynamicznym wzrostem przychodów i zysków mają pewną wadę – trzeba wierzyć w to, że produkt lub usługa spółki jest naprawdę wyjątkowa i spółka ma istotną przewagę nad konkurencją. W przypadku spółek wzrostowych ich obecne wyceny są tylko dyskontem realizacji optymistycznego scenariusza. Kiedy spółka spowolni wzrost, prawdopodobieństwo realizacji takiego scenariusza gwałtownie maleje. Powoduje to często znaczny spadek kapitalizacji wzrostowej spółki. Z tego powodu część inwestorów preferuje inwestycje w “stabilne i spokojne” spółki, które wypłacają dywidendę. Istnieje specjalna nazwa dla spółek, które przez wiele lat nie dość, że wypłacają dywidendę to jeszcze zwiększają jej wartość. Takie spółki to tzw. Dywidendowi Arystokraci.

Dywidendowy Arystokrata to termin ukuty dla amerykańskich spółek, które przez 25 lat nieustannie zwiększają poziom wypłacanej dywidendy. “Książkowo” spółka powinna być też komponentem indeksu S&P 500. Istnieje nawet indeks grupujący tego typu spółki. Jest to S&P 500 Dividend Aristocrat Index.

Jednak inwestorzy nie muszą podchodzić tak restrykcyjnie do inwestowania tylko w spółki indeksu S&P 500. Zamiast tego inwestor może uznać, że dywidendowym arystokratą jest każda spółka, która przez 25 lat nieustannie zwiększała wypłacaną dywidendę. Warto również wspomnieć o innym określeniu: Dividend King. Są to spółki, które podnoszą dywidendę nieprzerwanie od 50 lat.

Czym jest TSR (Total Shareholders Return)?

TSR jest miarą pomocną w określeniu stopy zwrotu inwestora z danej akcji albo całego portfela. Wspomniana miara wylicza stopę zwrotu osiągniętą przez inwestora z danego portfela akcji. Wzór jest następujący:

TSR = ((Obecna cena – cena zakupu)  + dywidendy) / cenę zakupu

Inwestor nabył akcje spółki XYZ i nabył ją po 60 zł za sztukę. Obecna cena wynosi 61 zł. Jednocześnie inwestor w ciągu roku otrzymał 7 zł dywidendy na akcję. Daje to zysk z aprecjacji akcji wynoszący 1 zł. Jednocześnie należy doliczyć 7 zł dywidendy. Daje to 8 zł zysku z pierwotnej inwestycji 60 zł. W efekcie TSR wynosi 13,33%, mimo że sama aprecjacja akcji wyniosła zaledwie 1,67%.

W przypadku dywidendowych arystokratów działa podwójny mechanizm: wzrost wartości akcji oraz powiększanie się wielkości dywidendy na jedną akcję.

Dywidendowi arystokraci – zalety

Dlaczego spółki wypłacają dywidendy? Po pierwsze aby spółka była w stanie wypłacić dywidendę musi spełniać dwa warunki:

• wygenerować w przeszłości zyski,
• posiadać wystarczające środki finansowe na wypłatę dywidendy.

Te dwa punkty nie zawsze chodzą parami. Czasami zysk netto pojawia się w wyniku przeszacowania wartości aktywów, co księgowo jest zyskiem, ale nie generuje dodatkowej gotówki. W takiej sytuacji spółka może wypłacić dywidendę. Będzie jednak musiała albo obniżyć poziom gotówki albo pozyskać finansowanie (zewnętrzne lub wewnętrzne). O ile w krótkim okresie takie działania mogą się pojawiać, to dokonywanie takich praktyk przez 25 lat jest ekstremalnie trudne.

W efekcie obecność w takim zestawieniu daje sygnał, że spółka potrafiła przez wiele lat generować duże ilości wolnych przepływów pieniężnych (FCF). Dywidendowy arystokrata z reguły z generowanej gotówki jest w stanie obsługiwać zadłużenie, pokrywać wydatki inwestycyjne, przejmować konkurentów oraz generować “nadwyżki” gotówki. Te nadwyżki spółka częściowo przekazuje akcjonariuszom np. w formie dywidendy.

Jednocześnie spółka potrafi generować nadwyżki również w okresach spowolnienia gospodarczego czy nawet silnej recesji. W efekcie znaleźć takie spółki jest bardzo ciężko. Oznacza to, że dywidendowy arystokrata może pochwalić się stabilnym biznesem, silną pozycją rynkową oraz z reguły sprzedają dobra i usługi, które są “odporne na recesję”. Wśród takich spółek można wymienić np. spółki zajmujące się zarządzaniem siecią wodociągową czy firmy z branży ochrony zdrowia.

Kolejną zaletą inwestycji w spółki dywidendowe jest uzyskiwanie każdego roku dodatkowego strumienia gotówki, która może być wykorzystana albo do konsumpcji, albo do reinwestycji w portfel akcji. Dywidendowi arystokraci to swego rodzaju „pewnik” dla inwestycji długoterminowych, ale nie pozbawiony wad.

Dywidendowi arystokraci – wady

Jednak spółki, które regularnie wypłacają dywidendę mają także swoje wady. Skoro spółka wypłaca dywidendę akcjonariuszom to uważa, że nie jest w stanie reinwestować nadwyżki gotówki w biznes. Może to oznaczać, że:

• zarząd myśli tylko krótkoterminowo i nie dostrzega potencjalnych inwestycji – w takiej sytuacji zarząd marnuje potencjał firmy do dywersyfikacji działalności albo wprowadzenia nowego, ciekawego produktu lub usługi.
• zarząd działa konserwatywnie i woli nie ryzykować (strach przed nieudaną inwestycją) – w takiej sytuacji firma zamienia się w “spółkę-obligację”. Wypłaca regularne dywidendy, ale nie zwiększa skali działania w strachu przed popełnieniem błędu. W takiej sytuacji spółka sama siebie ogranicza i nie wykorzystuje dochodowej działalności do dalszego zwiększenia skali działania.
• nie ma szans na skalowanie działalności i osiągnięcie satysfakcjonującej stopy zwrotu z zainwestowanego kapitału – jest to sytuacja kiedy mimo chęci zarządu do zwiększenia skali działania, to dostępne inwestycje nie gwarantują wysokiego ROIC. W takiej sytuacji jest to rozsądna decyzja zarządu, który nie chce przejmować konkurencyjnych podmiotów po zbyt wysokiej cenie (co niszczy wartość spółki) lub nie ma przestrzeni do wzrostu. W takiej sytuacji zwrot gotówki akcjonariuszom jest rozsądnym wyborem.

Regularne wypłacanie dywidendy powoduje, że potencjał do dynamicznego rozwoju firmy jest mocno ograniczony i spółka nie jest w stanie “skalować się” i korzystać w pełni z magii procentu składanego.

Czasami status dywidendowego arystokraty może być “kotwicą” dla spółek. Z racji tego, że zarządy spółek nie chcą się negatywnie wpisać w historię spółki to informacja o porzuceniu tradycji regularnego zwiększania dywidendy może być “plamą w CV”. Z tego powodu niektóre firmy mogą zachowywać się irracjonalnie i w okresach średnioterminowego pogorszenia perspektyw nadal zwiększają dywidendę.

Przykładem może być Chevron. Lata 2011 – 2014 były bardzo “tłuste” dla spółek z tego rynku. Chevron zarobił w tym okresie 93,7 mld$ i wypłacił 28,4 mld$ dywidendy. W tych latach payout ratio wahało się w poszczególnych latach w przedziale 23% – 41%. Był więc to poziom “zdrowy”. Jednak spadające ceny surowców spowodowały, że w latach 2015 – 2020 spółka wygenerowała „tylko” 25,5 mld$ zysku netto. W tym samym czasie spółka nie zatrzymała wypłaty dywidendy, regularnie podwyższała wskaźnik DPS (dividend per share). W efekcie w ciągu tych sześciu lat wypłaciła dywidendę o wartości 51,2 mld$, czyli dwa razy więcej niż osiągnięte zyski. Jednocześnie spółka mimo ograniczenia CAPEX-u nadal prowadziła kosztowne projekty inwestycyjny (średnio 13 mld$ rocznie w latach 2015-2020). Nie dziwi zatem, że znacznie wzrosło zadłużenie spółki. Spółka w 2011 roku miała dług netto na poziomie -10 mld$ (więcej gotówki i jej ekwiwalentów niż zadłużenia). Na koniec 2020 roku dług netto wzrósł do poziomu 42,5 mld$.

Kolejną wadą inwestycji w spółki dywidendowe może być efekt podwójnego opodatkowania dywidendy. Na pierwszym poziomie to podatek CIT płacony przez korporację (jeśli nie ma tarczy podatkowej). Po wypłacie dywidendy inwestor będzie musiał zapłacić podatek od zysków kapitałowych (jeśli nie ma tarczy podatkowej albo nie jest to preferencyjny rachunek np. emerytalny). W efekcie korzystniejsze podatkowo jest przeprowadzenie przez spółkę skupu akcji.

Dywidendowi arystokraci – przykłady spółek

Poniżej znajduje się przykładowe spółki, które należą do dywidendowych arystokratów.

Colgate – Palmolive

Historia spółki sięga 1806 roku kiedy William Colgate rozpoczął w Nowym Jorku produkcję mydła oraz świec. W 1928 roku Palmolive-Peet przejął Colgate tworząc firmę Colgate-Palmolive-Peet. W 1953 roku firma przyjęła nazwę Colgate-Palmolive. Obecnie jest to spółka posiadająca jedne z najbardziej znanych konsumenckich brandów w Stanach Zjednoczonych oraz Europie. Spółka zajmuje się m.in. produkcją past do zębów, mydła, żeli pod prysznic, szamponów, dezodorantów, chemii domowej itp. Firma sprzedaje swoje produkty za pośrednictwem sklepów, hurtowni i dystrybutorów. Wśród znanych marek można wymienić: Colgate, Palmolive, Elmex, Meridol, Ajax czy Soft Soupline, PCA Skin.

Wykres spółki Colgate – Palmolive, interwał W1. Źródło: xStation 5, XTB.

McDonald’s

Spółka jest właścicielem jednej z najbardziej znanych marek na rynku gastronomicznym. Marka McDonald’s stała się “symbolem” fast-food. Historia spółka sięga 1940 roku kiedy powstała pierwsza restauracja założona przez Richarda i Maurice McDonald-ów. W 2018 roku był to drugi największy prywatny pracodawca w Stanach Zjednoczonych (pierwszy był Walmart).

Restauracje McDonald’s są obecne w większości krajów na świecie. Działa w 120 krajach i prowincjach na świecie. Na koniec 2020 roku spółka miała około 39 100 restauracji. Z tego 13 800 w Stanach Zjednoczonych. Należy pamiętać, że w ciągu ostatniej dekady spółka zaczęła mocniej stawiać na sieć franczyzową. Na koniec 2020 roku 95% restauracji działało na zasadzie franczyzy. Powoduje to zmniejszenie przychodów ale, poprawia to marżę operacyjną.

Wykres spółki McDonald’s, interwał W1. Źródło: xStation 5, XTB.

S&P Global

Spółka jest właścicielem agencji ratingowej S&P, która należy do “Wielkiej Trójki”, która kontroluje ponad 90% rynku agencji ratingowych. Oprócz tego spółka jest także największym udziałowcem (ponad 70% akcji) S&P Dow Jones Indices LLC, która zajmuje się dostarczaniem, uaktualnianiem oraz licencjonowaniem indeksów będących benchmarkiem dla wielu rynków (akcji, surowców, ESG itp.). Jest m.in właścicielem indeksów z rodziny S&P (również najpopularniejszego produktu – S&P 500). S&P Global Inc. posiada również segment odpowiedzialny za dostarczanie informacji i cen na rynku surowców (S&P Global Platts). W listopadzie 2020 roku firma złożyła ofertę nabycie 68% udziałów w firmie IHS Markit. Transakcja była wyceniana na 44 miliardy dolarów.

Wykres spółki S&P Global, interwał W1. Źródło: xStation 5, XTB.

Sherwin-Williams

Firma została założona w 1866 roku. Obecnie działa w ponad 120 krajach i posiada około 4 770 sklepów. Sherwin-Williams zatrudnia ponad 61 000 pracowników. Spółka zajmuje się produkcją, dystrybucją oraz sprzedażą farb, podkładów, uszczelniacze, kleje czy środki do konserwacji drewna. Produkty spółki mają odbiorców zarówno dla profesjonalistów jak i “domowych” użytkowników. Firma swoje produkty sprzedaje głównie w Ameryce Północnej, Ameryce Łacińskiej, Europie, Azji-Pacifik. Wśród marek można wymienić Valspar, Dutch Boy czy Pratt & Lambert. Kapitalizacja spółki wynosi obecnie ponad 73 mld$.

Brown-Forman

Jest to jedna z największych firm działających na rynku alkoholowym. Spółka specjalizuje się w alkoholach wysokoprocentowych (whisky, wódka, tequila). Brown&Forman jest właścicielem takich marek jak Jack Daniel’s, Old Forester czy Glenglassaugh. Szczególnie ważna jest marka Jack Daniel’s, która została sklasyfikowana jako 3 najbardziej wartościowa marka alkoholi na świecie. Spółka posiada w swoim portfelu również markę wódki Finlandia. Najważniejszym rynkiem dla spółki są Stany Zjednoczone, które w 2020 roku obrotowym wygenerowały na nim około połowy przychodów. Kapitalizacja spółki wynosi niespełna 34 miliardy dolarów.

Wykres spółki Brown-Forman, interwał W1. Źródło: xStation 5, XTB.

P&G

Historia spółki sięga 1837 roku, siedziba firmy znajduje się w Cincinati. Jest to jedna z największych spółek na świecie posiadającej wiele znanych marek konsumpcyjnych. Spółka specjalizuje się w produkcji i sprzedaży kosmetyków, środków higieny osobistej, chemii domowej czy produktów dziecięcych. W skład portfolio marek wchodzą m.in Head & Shoulders, Old Spice, Braun, Gillette, Oral-B, Ariel, Fairy, Always czy Pampers. Co ciekawe spółka w latach 1968 – 2012 posiadała markę Pringles (przekąski), sprzedała ją za 2,7 miliarda dolarów firmie Kellogg. Kapitalizacja spółki wynosi 344 mld$.

Wykres spółki P&G, interwał W1. Źródło: xStation 5, XTB.

Dywidendowi arystokraci – gdzie kupować akcje

Poniżej przedstawiamy zestawienie ofert wybranych brokerów Forex oferujących obszerną ofertę akcyjną, z dostępem do spółek klasyfikujących się jako dywidendowi arystokraci.

Broker
Kraj	Polska	Dania	Cypr
Akcje w ofercie	ok. 3500 – akcje ok. 2000 – CFD na akcje 16 giełd	19 000 – akcje 8 800 – CFD na akcje 37 giełd	55 000 – akcje 50 giełd
Min. depozyt	0 zł (zalecane min. 2000 zł lub 500 USD, EUR)	0 zł / 0 EUR / 0 USD	10 000 EUR
Platforma	xStation	SaxoTrader Pro Saxo Trader Go	Platforma Exante
	RECENZJA	RECENZJA	RECENZJA
	ZAŁÓŻ KONTO	ZAŁÓŻ KONTO	ZAŁÓŻ KONTO

Kontrakty CFD są złożonymi instrumentami i wiążą się z dużym ryzykiem szybkiej utraty środków pieniężnych z powodu dźwigni finansowej. Od 72% do 89% rachunków inwestorów detalicznych odnotowuje straty pieniężne w wyniku handlu kontraktami CFD. Zastanów się, czy rozumiesz, jak działają kontrakty CFD, i czy możesz pozwolić sobie na wysokie ryzyko utraty twoich pieniędzy.

ETF-y z ekspozycją na dywidendowych arystokratów

Inwestor może szukać spośród kilkudziesięciu spółek, które spełniają kryteria dywidendowych arystokratów. Rozszerzając zakres spółek o te spoza indeksu S&P 500 ich liczba rośnie do ponad 100. Jeśli wybranie wśród nich najlepszych spółek jest dla inwestora kłopotliwe, możliwe jest skorzystanie z oferty ETF-ów dających ekspozycję albo na wszystkich dywidendowych arystokratów albo spełniających określone kryteria.

SPDR S&P Dividend ETF

Jest to ETF, który ma za zadanie naśladować indeks S&P High Yield Dividend Aristocrat. W skład ETF-u wchodzi 113 spółek, które są komponentem indeksu S&P 1500 (grupuje S&P 500, S&P 400 oraz S&P 600). W skład ETF-u mogą wchodzić tylko spółki, które zwiększały dywidendę przez 25 kolejnych lat. Obecnie aktywa pod zarządzaniem wynoszą 19,6 mld$. Opłata za zarządzanie (TER) wynosi 0,35% rocznie. Komponentami ETF-u są m.in takie spółki jak AT&T, Amcor, IBM czy Chevron.

ProShares S&P 500 Dividend Aristocrat

Wspomniany ETF naśladuje zachowanie indeksu S&P 500 Dividend Aristocrat. W skład ETF-u wchodzi 65 spółek o średniej kapitalizacja 83,4 mld$. Tak jak w przypadku poprzedniego ETF-a, komponentami mogą być tylko spółki, które wypłacały i każdego roku podnosiły dywidendę przez ostatnie 25 lat. Aktywa pod zarządzaniem (AUM) wynosiły na koniec marca 2021 roku około 7,8 mld$. Opłata za zarządzanie (TER) wynosi 0,35% rocznie. Komponentami ETF-u są m.in takie spółki jak Nucor, Caterpillar, General Dynamics czy Automatic Data Processing.

SPDR S&P Euro Dividend Aristocrats

Jest to specyficzny produkt. Grupuje europejskie spółki, które podnoszą dywidendę przez ostanie 10 lat. Jest więc to znacznie “łagodniejsze” wymagania niż amerykańscy dywidendowi arystokraci. Od momentu założenia funduszu (2012 rok) średnioroczna stopa zwrotu wyniosła 8%. W skład ETF-u wchodzi 40 spółek. Dominują firmy niemieckie (24%), francuskie (18%) i fińskie (18%). Wśród komponentów ETF-u można znaleźć Allianz, Bouygues, Enagas czy Sanofi. Opłata za zarządzanie wynosi 0,3% rocznie.

Wykres ETF SPDR S&P Euro Dividend Aristocrats interwał W1. Źródło: xStation 5, XTB.

Brokerzy oferujący ETF – Dywidendowi arystokraci

Broker
Kraj	Polska	Dania	Cypr
Ilość ETF w ofercie	194 – ETF 112 – CFD na ETF	3000 – ETF 675 – CFD na ETF	10 000 – ETF
Min. depozyt	0 zł (zalecane min. 2000 zł)	0 zł / 0 EUR / 0 USD	10 000 EUR
Platforma	xStation	SaxoTrader Pro Saxo Trader Go	Platforma Exante
	RECENZJA	RECENZJA	RECENZJA
	ZAŁÓŻ KONTO	ZAŁÓŻ KONTO	ZAŁÓŻ KONTO

Kontrakty CFD są złożonymi instrumentami i wiążą się z dużym ryzykiem szybkiej utraty środków pieniężnych z powodu dźwigni finansowej. Od 74% do 89% rachunków inwestorów detalicznych odnotowuje straty pieniężne w wyniku handlu kontraktami CFD. Zastanów się, czy rozumiesz, jak działają kontrakty CFD, i czy możesz pozwolić sobie na wysokie ryzyko utraty twoich pieniędzy.

Dywidendowi arystokraci: Podsumowanie

Dywidendowi arystokraci to ciekawy wybór dla inwestorów, którzy wolą inwestować w stabilne spółki o ugruntowanej pozycji rynkowej. Inwestor otrzymuje regularną dywidendę, która w każdym roku jest coraz większa. Jednocześnie spółki działające w ten sposób to dojrzałe firmy o ugruntowanej pozycji rynkowej. Należy jednak pamiętać, że „każda spółka jest inna”. Oznacza to, że czasami status dywidendowego arystokraty mają spółki, które mają w ostatnich latach problemy ze wzrostem i utrzymaniem rosnącej dywidendy. Dobrym wskaźnikiem opisującym „hojność” zarządu jest payout ratio, który informuje jaka część zysku jest przeznaczana na dywidendy. Im wyższy tym wskaźnik tym większe ryzyko zaprzestania podnoszenia dywidendy. Należy również pamiętać, że dywidenda jest najmniej korzystnym podatkowo rozwiązaniem zwrotu kapitału akcjonariuszom. O wiele korzystniejszym są skupy akcji (szczególnie kiedy rynkowa cena akcji jest niższa od wewnętrznej wartości spółki), ponieważ zmniejsza efektywną stopę opodatkowania inwestora (może przesunąć ją w czasie, do momentu sprzedaży akcji).