Analiza Techniczna – figury i formacje liniowe

• identyfikujące trend,
• kontynuacji trendu,
• odwrócenia trendu,
• odwrócenia lub kontynuacji trendu.

Analiza Techniczna: Formacje identyfikujące trend

Linia trendu

Jest to jedno z najprostszych, a jednocześnie najważniejszych narzędzi, które wykorzystuje analiza techniczna. Linia trendu służy do wyznaczania tendencji kierunkowej (w różnych okresach czasowych). Trend wzrostowy wyznaczany jest poprzez coraz wyższe lokalne minima ceny. Można połączyć je prostą linią o nachyleniu wzrostowym (musi mieć przynajmniej dwa punkty wspólne). Taka linia jednocześnie stanowi wsparcie dla wzrostów, której przełamanie może świadczyć o zakończeniu ruchu wzrostowego lub o jego wyhamowaniu. Analogicznie wygląda sytuacja w przypadku trendu spadkowego, który jest wyznaczany przez coraz niższe lokalne maksima cenowe, a linia prosta o nachyleniu spadkowym jest traktowana jako opór. Jej przełamanie świadczyć może o zakończeniu trwającej tendencji lub odwrocie kierunkowym.

Kanał cenowy

Kanał cenowy to narzędzie bazujące na linii trendu. Również identyfikuje tendencję kierunkową rynku jednak jednocześnie wyznacza zakres ruchu w którym kurs się porusza. Kanał składa się z dwóch równoległych do siebie linii prostych, gdzie jedna przebiega po lokalnych minimach, a druga po maksimach cenowych instrumentu finansowego. Zazwyczaj wybicie kursu zwiastuje ruch odpowiadający co najmniej wysokości kanału.

Wyróżnia się trzy rodzaje kanałów: wzrostowy, spadkowy, boczny (horyzontalny).

Analiza techniczna: Formacje kontynuacji trendu

Flaga

Formację flagi kształtują dwie równoległe linie, które mają przeciwne nachylenia względem panującego trendu (jeśli trend jest wzrostowy to kanał flagi jest skierowany w dół). Formacja ta kształtuje się w stosunkowo krótkim czasie, a wybicie z niej w kierunku poprzedzającego trendu świadczy o powrocie rynku do kontynuacji tego ruchu. Flagi najczęściej pojawiają się mniej więcej w połowie wyraźnych ruchów, dlatego też po wybiciu z tej formacji można oczekiwać przynajmniej takiego samego zasięgu fali jak przed jej wystąpieniem.

Chorągiewka

Formacja jest kreślona przez dwie zbieżne linie proste, które wyglądają podobnie do trójkąta równoramiennego. Podobnie jak flagi, kształtują się w dość krótkim okresie i pojawiają się mniej więcej w połowie silnych ruchów ceny instrumentu finansowego. Spodziewany zakres ruchu po wybiciu zazwyczaj wynosi tyle, ile poprzednia fala przed formacją.

Klin

Kliny swoim wyglądem przypominają trójkąty. Składają się na nie dwie zbieżne linie, które są nachylone w tę samą stronę jednak w kierunku przeciwnym do trwającego trendu. Kształtują się z reguły dłużej w porównaniu do dwóch poprzednich formacji jednak tak samo jak one, występują w połowie dynamicznego ruchu i przewidywany zasięg ruchu po wybiciu z formacji wynosi tyle, ile poprzednia fala przed klinem.

Analiza Techniczna: Formacje odwrócenia trendu

Głowa i ramiona

Jest to jedna z najbardziej wiarygodnych i popularnych formacji w klasycznej analizie technicznej. Nazwa tej formacji wynika z złudnie przypominającej sylwetki człowieka, gdzie na wykresie kształtują się trzy lokalne szczyty z najwyższym w środku i dwoma niższymi na podobnym poziomie po bokach. Teoretyczny zasięg ruchu spadkowego wyznacza się poprzez odmierzenie w dół odległości identycznej jak od linii głowy do linii szyi. Dość istotnym elementem jest rozłożenie wolumenu transakcyjnego, gdzie największą aktywność rynek powinien wykazywać przy lewym ramieniu i szczycie głowy jednak na rynku Forex ciężko pozyskać wiarygodne dane dot. obrotów więc inwestorzy przykładają do tego mniejszą wagę.

Odwrócona głowa i ramiona

Jest to odwrotna formacja głowy i ramion, która występuje w trendzie spadkowym i zapowiada odwrócenie tendencji kierunkowej. Dołek głowy jest najniżej natomiast ramiona znajdują się na podobnym poziomie nieznacznie wyżej. Analogicznie potencjalny zakres ruchu wynosi tyle, ile ma odległość między linią głowy a linią szyi.

Podwójny i potrójny szczyt

Jedne z najłatwiejszych do identyfikacji formacji. Podwójny szczyt przypomina swoim wyglądem literę „M” i składa się z dwóch szczytów, które wystąpiły na bardzo zbliżonym poziomie cenowym. Występuje w trendzie wzrostowym i zwiastuje zmianę kierunku na spadkowy. Potwierdzeniem tego stanu rzeczy jest wybicie poniżej lokalnego dołka między dwoma szczytami. Potencjalny zakres ruchu wynosi tyle, ile ma odległość między szczytami, a tymże dołkiem. Formacja potrójnego szczytu charakteryzuje się jednym szczytem więcej.

Podwójne i potrójne dno

Analogiczna formacja do podwójnego/potrójnego szczytu. Występuje w trendzie spadkowym i zapowiada odwrócenie kierunku na wzrostowy. Dołki muszą wystąpić na podobnym poziomie, a potwierdzeniem formacji jest wybicie nad lokalny szczyt. Tyle samo też wynosi potencjalny zakres ruchu.

Spodek i odwrócony spodek

Formacja występująca w trendzie spadkowym, która zapowiada jego odwrócenie. Składa się na nią dłuższa konsolidacja, która swoim zaokrąglonym kształtem przypomina spodek. Lokalny szczyt ustala się mniej więcej w połowie ruchu jednak problemem jest precyzyjne wskazanie miejsca w którym następuje wybicie kursu z formacji, która potwierdzałaby zmianę trendu.

W trendzie wzrostowym analogiczną formacją jest odwrócony spodek.

Analiza Techniczna: Formacje odwrócenia lub kontynuacji trendu

Diament

Formacja diamentu składa się z rombu przypominającego diament i początkowo złudnie podobna jest kształtem do głowy z ramionami. O dalszym kierunku w którym będzie podążał rynek, decyduje kierunek wybicia. Potencjalny zakres ruchu wyznacza pionowa odległość w najszerszym punkcie diamentu i mierzona jest od punktu wybicia z formacji.

Trójkąt prostokątny

Na trójkąt prostokątny składają się dwie linie, gdzie jedna jest pozioma, a druga ma nachylenie rosnące lub malejące. O dalszym ruchu w daną stronę decyduje kierunek wybicia. Zakres potencjalnego ruchu wynosi tyle, ile wysokość trójkąta mierzona od miejsca wybicia z formacji. Formacje trójkątów uważane są za najmniej wiarygodne względem pozostałych wymienionych jednak najczęściej występują na wykresach.

Trójkąt równoramienny

Trójkąt równoramienny składa się z dwóch linii zbiegających się ku sobie. O dalszym ruchu w jedną ze stron decyduje kierunek wybicia z formacji. Zakres potencjalnego ruchu wynosi tyle, ile wysokość trójkąta mierzona od miejsca wybicia z trójkąta. Formacje trójkątów są zdaniem wielu najmniej wiarygodne względem pozostałych wymienionych, jednak najczęściej występują na wykresach.

Trójkąt rozszerzający

Formacja trójkąta rozszerzającego składa się z dwóch linii prostych, które mają przeciwne kierunki nachylenia. Górna linia zawsze skierowana jest na północ, a dolna na południe. O dalszym trendzie decyduje strona w którą następuje wybicie z formacji. Zakres potencjalnego ruchu wynosi tyle, ile wysokość trójkąta mierzona od miejsca wybicia z formacji. Formacje trójkątów uważa się za najmniej wiarygodne względem pozostałych wymienionych jednak najczęściej występują na wykresach.